Tylko kilka kliknięć i mądrze wybierasz dokładnie to, co interesuje Ciebie i Twoją rodzinę. Ty wyszukujesz, oceniasz i wpisujesz do swojego kalendarza.
Opera Leśna:
ul. Stanisława Moniuszki 12, 81-829 Sopot
tel. 58 555 84 00; fax. 58 555 84 06 operalesna@bart.sopot.pl
Opis
Opera Leśna to położony w leśnej dolinie amfiteatr, którego historia sięga początku naszego stulecia, 1909 roku. Paul Walther-Schaffer, kapelmistrz Teatru Miejskiego w Gdańsku przy Targu Węglowym, podczas jednego ze spacerów po leśnych wzgórzach otaczających Sopot, natrafił kilkaset metrów od Doliny Prądki na rozległą polanę otoczoną stromymi wzgórzami, porośniętymi starymi drzewami. Po wielu poszukiwaniach odnalazł wreszcie miejsce, które było idealne do realizacji jego upragnionego pomysłu - utworzenia sceny na wolnym powietrzu. Miejsce, które poza pięknym krajobrazem charakteryzowało się także doskonałą akustyką. Do swojego pomysłu udało mu się przekonać burmistrza Sopotu Maxa Woldmanna. To właśnie dzięki jego zainteresowaniu projektem i poparciu uzyskano zgodę na budowę nowego teatru, którą rozpoczęto w 1909 roku. Scenę zaprojektował Paul Walther-Schaffer. Jej wykonanie powierzono Paulowi Püchmüllerowi, ówczesnemu miejskiemu mistrzowi budowlanemu, który w 1904 roku wsławił się wykonaniem Łazienek Południowych. Po czterech miesiącach obiekt był gotowy na przyjęcie pierwszych widzów.
W dniu 11 sierpnia 1909 roku odbyło się uroczyste otwarcie Opery Leśnej. Pierwsze przedstawienie: „Obóz nocny w Grenadzie” Conradina Kreutzera, odbyło się tego samego dnia o godzinie 7 wieczorem. Orkiestrą dyrygował wówczas gdańszczanin Emil Schwarz, a nad całością czuwał inicjator i współtwórca nowego obiektu Paul Walther-Schaffer.
Do wybuchu I Wojny Światowej wystawiono w Operze Leśnej jeszcze kilka przedstawień, obiekt był jednak wykorzystywany tylko okazjonalnie.
Okres międzywojenny
W 1921 roku o Operze Leśnej znowu zaczęło być głośno. Tego roku przypadały bowiem dwie rocznice: 150. rocznica urodzin Ludwika van Beethovena i 10. rocznica poświęcenia obiektu, które zostały uświetnione wystawieniem „Fidelia”. Przełomowym rokiem w historii Opery Leśnej okazał się rok 1922, kiedy to Komisja Gier Leśnych postanowiła wystawić operę „Zygfryd” Ryszarda Wagnera, a kierownictwo artystyczne nad przedsięwzięciem powierzyła kapelmistrzowi Schreiberowi. Wysoki poziom artystyczny przedstawienia wzbudził entuzjastyczne recenzje niemieckich krytyków, czego następstwem była decyzja o corocznym urządzaniu festiwali wagnerowskich w tym miejscu. Kolejna premiera - opery „Walkiria” Ryszarda Wagnera - odbyła się w 1924 roku. Sprowadzenie do Sopotu doskonałych śpiewaków wagnerowskich stworzyło znakomitą okazję przekształcenia Opery Leśnej w obiekt o znaczeniu artystycznym znacznie wykraczającym poza granice Wolnego Miasta Gdańska.
Zmodernizowanie Opery Leśnej i wdrożenie przemyślanych założeń repertuarowych (od roku 1922 poza „Nizinami Auguna” D'Alberta i „Fidelio” Beethovena wystawiano tylko i wyłącznie opery Wagnera) rozsławiło Operę Leśną na całą Europę do tego stopnia, że zyskała miano „drugiego Bayeruth”. W leśnym amfiteatrze występowali najlepsi, cieszący się wielką sławą, śpiewacy: Swen Nilson, Erna Schluter i światowej sławy dyrygenci: Karl Tutein, Roger Heger, Franz von Hoesslin. Szczególną sławę zdobył chór Opery Leśnej pod dyrekcją Stange, a później Żelaznego. Ten amatorski zespół przez cały rok przygotowywał się tylko do festiwalu wagnerowskiego, a liczył w niektórych latach nawet ponad 500 śpiewaków.
Opera Leśna przeżywała swój rozkwit. Posiadała widownię na około cztery tysiące miejsc siedzących i mniej więcej tyle samo miejsc stojących. Scena była oddzielona od widowni potężną - wykonaną z żelaznej siatki przyozdobionej zielenią - kurtyną, ważącą wiele ton, wysoką na 12 metrów i długą na 38 metrów.
Lata wojny
W trakcie wojny Opera Leśna działała wprawdzie nadal (do roku 1943), ale poziom przedstawień malał. Nie było już znakomitych artystów i bogatych scenografii, a widownię stanowili żołnierze i przygodni goście. Wznowienie działalności nastąpiło po zakończeniu wojny, choć do roku 1961 obiekt wykorzystywany był jedynie okazjonalnie.
Lata powojenne
Operę Leśną uratował Międzynarodowy Festiwal Piosenki. Pierwsze festiwale odbywały się w hali widowiskowej Stoczni Gdańskiej, jednak obiekt ten nie był odpowiedni ani pod względem akustycznym, ani reprezentacyjnym. Pojawiła się propozycja przeniesienia festiwalu do Opery Leśnej.
1 lipca 1964 roku ekipy Mostostalu przystąpiły do prac związanych z przykryciem Opery Leśnej dachem. Wyprodukowaną w Łodzi stilonową tkaninę przewieziono do Pabianic, gdzie została obustronnie gumowana i impregnowana. Olbrzymi dach o długości 90 m i powierzchni 4750 m2 został uszyty w Częstochowie. Ta półhektarowa powłoka ważąca ponad 2,5 tony została podniesiona i umieszczona na linach i masztach na wysokości około 30 metrów
Pierwszy spektakl w zadaszonej Operze Leśnej odbył się 7 lipca 1964 roku. Przedstawienie „Halki” ściągnęło tłum widzów, którzy oprócz kunsztu artystów Opery Bałtyckiej mogli podziwiać również dzieło inżynierów i robotników - wzniesioną w rekordowym czasie dziewięciu tygodni ogromną konstrukcję. Owa nowa szata Opery Leśnej nie tylko zabezpieczyła obiekt przed pogodowymi niespodziankami, ale także znacznie poprawiła jego akustykę.
Od początku 1978 roku administrację nad obiektem przejęła Bałtycka Agencja Artystyczna BART. Oferta proponowanych imprez na terenie Opery Leśnej zaczęła się poszerzać. Ową hossę przerwały dramatyczne wydarzenia w sierpniu 1980 roku. Po nieudanym festiwalu piosenki Opera Leśna została zamknięta na wiele miesięcy. Kolejny festiwal odbył się dopiero w 1984 roku. Oprócz corocznych Międzynarodowych Festiwali Piosenki na sopockiej scenie miały miejsce niezliczone ilości koncertów rockowych, bluesowych czy też koncertów muzyki poważnej. W 1984 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki wraz z Bałtycką Agencją Artystyczną BART zorganizowały po raz pierwszy w powojennej Polsce ogromne wydarzenie: Bałtyckie Spotkania Oper i Teatrów Muzycznych. Niestety, publiczność tym razem nie dopisała. Jednak za sensację należałoby uznać wystawienie po kilkudziesięciu latach przerwy „Walkirii” Ryszarda Wagnera.
Dziś Opera Leśna uchodzi w opinii fachowców za jeden z najpiękniejszych i najznakomitszych pod względem akustycznym obiektów w Europie. Obecnie teren Opery Leśnej zajmuje 4 hektary, na widowni może zasiąść 4335 widzów, kanał dla orkiestry może pomieścić 110 muzyków.